Vaarwel jeugd
De avondzon reikt naar mij uit
zijn kleuren raken het hart
De laatste avond van je jeugd
Geniet ik met veel smart
'Herinneringen, allemaal
Laat me ze nooit vergeten'
terwijl ik naar de zon toestaar
en mijn jeugd nu is versleten
stop toch zon, ik wil het niet verliezen
hemel, houdt het nou toch tegen
Ik zal nooit vergeten welke kleur mijn hart scheen
Of de kou van oktober regen
toch zakt de zon, langzaam weg op een afstand
laat mij maar even zo staan
ik neem afscheid van mijn jeugdtijd
ach, ik wen der wel aan
Kiobe
Reacties op dit gedicht
| color your day: | Vrijdag, september 30, 2011 17:49 |
| we zijn zo jong als we ons voelen, hetgeen zwaar tegenvalt op deze vrijdag ;-) | |
| Pancho v/d Post: | Vrijdag, september 30, 2011 13:22 |
| mooi gedicht! Wat fijn dat je weer bent gaan schrijven. Vond je gedichten altijd al mooi. Hoe is het verder met je? Zoek me anders eens op op facebook (als je dat hebt), kunnnen we weer een keer bijpraten. groetjes, Pancho |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kiobe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2011 | ||
| Thema's: | ||