Ik heb moeten leren
moeten vechten om te accepteren
Ik heb moeten wennen
aan dat ik jou nooit meer zal kennen
Ik heb pijn geleden
om moeten leren gaan met het verleden
Ik heb moeten vechten
om ook zonder jou mijn rug te rechten
Ik moest zonder hoop leren te leven
om het jarenlang wachten te kunnen opgeven
Ik heb geleerd
en het inmiddels geaccepteerd
Ik ben inmiddels gewend
dat jij mij niet meer kent
Ik hoef niet meer te lijden
de toekomst zal me nu verblijden
Ik hoef niet meer te vechten voor geluk
want jij maakt mijn leven niet meer stuk
Want ik heb jou niet meer nodig, nee nooit
het is voorbij met de hoop en het wachten op ooit
| gedichtenlady: | Dinsdag, juli 18, 2017 02:20 |
| De tranen rollen uit mijn ogen ... ik kan me hier helemaal in vinden ... Zo liefdevol en warm geschreven. Het doet echt iets met mij ... |
|
| Allysson: | Dinsdag, september 27, 2016 20:44 |
| moeilijk thema zeg. Toch hoop ik dat het "ooit" wel werkelijkheid zal worden. Sterkte en ik ben het met Karin eens, dit is een mooi & sterk gedicht. Knap hoe je het verwoord hebt! Liefs, ally | |
| karinvangelder: | Dinsdag, oktober 04, 2011 17:22 |
| ik hoop zo voor je dat dit ''ooit '' werkelijkheid zal worden sterkte Anne je toont hier je karakter . sterk dus liefs x Karin |
|
| Auteur: anne(22) | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2011 | ||
| Thema's: | ||