bedrogen in eigen lichaam
Dit ben ik helemaal niet,
zonder energie en levenslust
zo wilde ik niet zijn.
waar is de vreugde gebleven
de zin in plezier en genot
nu verlang ik naar de duisternis
en is stilte wat ik voel.
zo ben ik niet
en zo wil ik ook niet zijn
als het tijdelijk is
valt ermee te leven
ook een hele dag kan ik wel aan
maar dagen achter elkaar
nooit wetende wanneer
en wat het ruïneert
zo ben ik niet
zo ben ik wel geworden
zonder energie en levenslust
zo wilde ik niet zijn.
waar is de vreugde gebleven
de zin in plezier en genot
nu verlang ik naar de duisternis
en is stilte wat ik voel.
zo ben ik niet
en zo wil ik ook niet zijn
als het tijdelijk is
valt ermee te leven
ook een hele dag kan ik wel aan
maar dagen achter elkaar
nooit wetende wanneer
en wat het ruïneert
zo ben ik niet
zo ben ik wel geworden
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Vrijdag, oktober 28, 2011 19:34 |
| ohh, zielig vogeltje:S | |
| Elinora: | Woensdag, oktober 26, 2011 15:38 |
| Gevangen in eigenlichaam en in je eigen gevoel is het ergste wat een mens kan overkomen..ik leef erg met je mee v_v, heel veel sterkte toegewenst! groeten Lin |
|
| Nipster: | Woensdag, oktober 26, 2011 15:17 |
| Helaas, wel herkenbaar! | |
Over dit gedicht
| Auteur: vreemde_vogel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2011 | ||
| Thema's: | ||