als de ogen open gaan
jarenlang wandelen in ‘t donker
de waarheid niet wilde erkennen
alleen in de verte wat licht
waar ogen aan moeten wennen
in de mens een ideaal zien
dat zijn beelden die misleiden
geeft later die ontnuchtering
als waarheid je doet scheiden
en jij .. je wandelt in het duister
deze angst niet mee te tellen
verscheurt het innerlijk verdriet
plots worden ogen geopend
de puzzelstukjes vallen ineen
de waarheid grijnst je tegen
en ogen blijven hopeloos alleen
tijd bleef echter niet stilstaan
heeft wel aan de zijlijn gewacht
tot ook jouw leven mocht bloeien
waar meer van was verwacht
gedwongen wandelen in donker
dat is alles wat zal blijven
wat achter je ligt is voorbij om
eens in memories te schrijven
Karin
wervelende regenboog: | Zondag, oktober 30, 2011 15:47 |
als je jezelf wegcijfert in relaties gaat het eens fout h.gr. wr |
|
witteroos: | Zondag, oktober 30, 2011 13:47 |
Wat een bijzonder mooi inlevend gedicht. | |
karinvangelder: | Zondag, oktober 30, 2011 13:22 |
wat is het kostbaar als mensen je begrijpen ..je helpen het ''licht'' weer te zien . dankjewel ! liefs x Karin | |
Miss Marilyn : | Zondag, oktober 30, 2011 13:18 |
en zeer waardevol goed lezend gedicht hier lieverd ... Het leven is ''vallen en opstaan''.. maar keer op keer weten door te gaan.. Alles in het leven heeft ''een prijs''... maar niets gebeurt zonder reden .. Het hele leven is een gevecht en steeds ''keuzes maken''.. en als je dat niet kunt, doen anderen het voor je.. maar in alles zullen we verder komen.. na de nacht wordt het altijd weer licht .. blijf dat Licht zien en kijk gerust eens achterom .. het blijft waardevol!Liefs MarilynX |
|
windwhisper: | Zondag, oktober 30, 2011 12:58 |
nadenkend gestemd dat zeker | |
M-Rose: | Zondag, oktober 30, 2011 12:58 |
een bij maakt vn een hexagoon een honingraat wa"rom ben jij bang een heks verichtte menig goede daad mr velen kregen de brandstapel als onverdiende loon. |
|
Auteur: karinvangelder | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 30 oktober 2011 | ||
Thema's: |