Ik verhuis

 

later bij het sterven

een roos tussen de lippen

stekend prikken

door mijn erven

 

uit dit tranendal

eeuwige bloemenpracht

kleur van levenskracht

de weg steil en smal

 

hieronder diep en stil

de roos een sterk teken

kracht niet te breken

in donkerte of kil

 

ik bijt mij vast in dromen

al droom ik ze niet meer

ik lig hier zonder woede

ben tot mijn eind gekomen

                              ela