We zijn beetje bij beetje steeds verder
uit elkaar gegroeid
jouw beklemmende opeisende liefde
maakte mij oneindig vermoeid
ik kan nu niets meer met jou delen
en ik vraag me af of de tijd alle
wonden nog kan helen
nee, ik wil je niets verwijten
maar ik stuit telkens weer op dezelfde feiten
ik weet hoeveel je van me houdt
en ik doe vast veel dingen fout
maar, laat me nu mijn eigen leven leiden
door eens begrip te tonen voor degene die
ik zelf wil zijn
dat is het beste voor ons beiden
laat me los, doe jezelf niet langer pijn
laat me gaan
hul jezelf niet in medelij
daar heeft niemand iets aan
ik ben allang volwassen
ik ben een zelfstandige vrouw
en ja mam, natuurlijk hou ik ook van jou....

Jennie.