Golven van overmoed, ik heb het nodig, ik blijf staan, het voelt zo goed.
Waanideeen zijn het wel, denken dat je jesus bent, dat niets in de wereld te groot lijkt, het gevoel hebben dat je zou kunnen vliegen.
Hoe kan het dat ik mij eigen zo kan bedriegen!
Wanneer het vliegen weer overgaat in vallen. Wanneer ik weer tegen de wereld omhoog kijk, en me wil verstoppen voor alle ogen. Al het goede wat ik voelde vervlogen.
alles is zwart en wit, iedereen weet dat er in mij geen rechte lijn zit.
Ik heb het vermogen om liefde in alles te voelen, zoals ik gedoemd ben om te waden door mijn zwartste poelen.
Een vloek en een zegen, het voert mij door hoge en lage wegen.
Eenzaamheid en eenheid staan op de zelfde voet, alleen en toch van alles een deel. Ik kan het accepteren, van niets zal ik meer kunnen leren !