Zo'n pracht als haar ogen,
Die mij gewetenloos bekeken
Zal haar lach mij bedriegen
zoals het ijs op zee.

Haar stem, zuiver en zacht
Woorden zo tender doch wreed
Ze weet hoe ze moet verleiden.
Mijn God, Hoe ze haar zien, s'nachts...

Maar Ik streel haar gelaat overdags.
En bekijk in het zonlicht haar lach,
Ik zie waar ik ongetwijfeld naar snak
En hoor haar lieve zijde.
Ze weet hoe ze moet verleiden.

Maar zelfs mijn twijfel is niet een reden,
om haar zachte gelaat ongetast te laten
En wanneer ze voor de nacht kiest,
Verdomme,Zelf zal ik haar nooit vergeten.
Niet in gedachten,niet in mijn verleden,
Niet in mijn verdriet, mijn lach of mijn geweten.

Want door die ene nacht die zij mij gaf.
Waar ik haar stem hoorde zo zuiver zo zacht,
Toen ik haar zachte huid voor het eerst mocht strelen
Sindsdien verdrink ik in haar macht,
en haar manipulerende aantrekkingskracht,
zal mijn tedere hart ooit breken.

Maar nooit...Nooit zal ik haar vergeten ....
Vanwege de Lach, alleen al haar lach,
Die zij mij die nacht heeft gegeven.

-LeonAJ- 13 Dec. 2011