Verder komen.
Ik begin een beetje meer rust te krijgen,
Kamer is super leuk in gericht.
Een kamer en ik kan over mezelf zwijgen,
je ziet het op het eerste gezicht.
Maar genoeg is het niet.
Het voelt fijn daar niet van.
Maar mijn droom is het nog niet.
Ben de enige die daar iets, aan doen kan.
Saxofoon weer in de kamer,
boeken start klaar om te lezen.
Dender ik over het speelboard met de dame,
heb me genoeg bij andere bewezen.
Boeit niet meer,
denk nu wel een keer aan mijn ik persoon.
Egoisties een keer,
en toch zo, mmm, vrij gewoon.
Wil de diepe donkerte niet weer in,
laat mij gaan naar het licht.
Hoef mezelf niet meer te vragen waar ik begin,
ik denk bij het vrij geven van mijn hart in je gezicht.
Woorden zouden niet nodig hoeven zijn,
kijk diep in mijn ogen.
Liefde voor jou, zo rein,
spiritueel aan elkaar vast gezogen.
Ik weet niet hoe het komt,
heb er geen verklaring voor,
het is gewoon zo.
Maar toen ik daar stond,
had ik gelijk door,
dit gaat niet als de normale flow.
Je hebt een vriend zeg je,
dat deed best zeer.
Ik ben het beste voor je,
met mij kan je overal naar toe, heen en weer.
Je kan ruzie met me maken,
je kan leuke dingen beleven met mij.
Jij kan mijn hersens doen kraken,
Jij kan mij laten voelen, verdrietig, of blij.
Maar alles zou kunnen,
moet ik het mezelf wel gunnen.
WTF gast, stap er gewoon op af,
gedraag je naar je leeftijd idioot, rare vent doe niet zo maf.
Ik moet niet vragen zeg me een dag,
ik moet het zelf bepalen.
Ik moet laten varen dat rare gedrag,
en mijn woorden naar daden vertalen.
Zijn waar ik zijn wil,
het liefste,
en voor altijd.
Dus wat zit ik nog stil,
een verandering van slons naar de actiefste,
en een hart van goud dat leid.
Want echt Sophie,
ik wil jou lieve wijsheden nooit kwijt.
Ik gaat slapen,
hopelijk de oplossing in mijn dromen.
Het puntje waar ik het moet oprapen,
om weer wat stappen verder te komen.