Ken je van die dagen, dat alles tegen zit
De regen klettert tegen de ramen, je voelt je echt niet fit?
Je loopt maar wat te tobben
over hoe je je eigenlijk voelt.
Over wat er tegen je gezegd wordt
en wat er wordt bedoeld.
Dit is weer zo’n dag, de twijfel slaat toe
wat heb ik fout gedaan, en waar gaat dit naartoe.
Ik heb een andere werkplek, ben ver van je vandaan
en toch doet het zo verekte pijn om jou zo te zien staan
Met de tranen in je ogen
verdriet op je gezicht
het raakt me heel erg diep
dat is niet waar het aan ligt
Ik kan je gewoon niet geven, wat jij graag van me wil
En daarom is de afstand beter, maar voelt het o zo kil...
Liefs