Eens was ik een heel klein zaadje.
ik groei op in jou buik.
En word een baby,
nog mollig, schattig, lief, klein,...
Maar in jou buik.
Op 30 juni reden wij samen naar het ziekenhuis,
En, om 0.20 kwam ik uit jou buikje,
uit mijn paradijsje.
Ik zag de wereld, en, ik zag jou.
Ik herkende mijn mama,
en jij herkende JOU kind.
Ook al is er al heel veel veranderd,
ook al ben ik al lang niet meer mollig, schattig, of klein.
Ik zal altijd jou kindje zijn.
Ik weet dat ik jou ooit zal moeten verlaten.
En jij weet dat ook.
Ik weet dat ik ooit alleen ga wonen, zelf kinderen krijgen,
maar toch.
Jij blijft altijd MIJN mama,
en ik zal altijd JOU lief kindje blijven.