(voor, door en met Jotie)
Doodjelief
lieve Dood,
Je hebt me meermaals vergeven
en mijn treuzelen genegeerd
Je gaf me tijd, en
de kracht ze te beleven
liet me ruimte benutten
denken en troost lozen
tot je waan bij de zin voegde
me rede ontnam en het laatste
restje moed tot inbeelding verfabelde
lieve lieve Dood,
Je welkom raakt me
meer dan ooit
geef me een appel
en ik bijt, want
gevochten heb ik
geprobeerd, getracht
gedachten ontkracht
en te lang gewacht
ik ben niet langer doof
voor je hees geroep
nu je de stilte
tot sterven doemt
"kom gerust"
ik kom, genoeg gerust
naar ons langzaam verdwijnen
uit het speelse leven
dat je me ooit
als een grap verpakt
zomaar had geschonken