onderloos
je kon praten en dienen je eigen behoefte
verzaak aldus taai de bestuifde gebieden
en draaf nu een keertje een hoger octaaf
tierig om 't jouwe te lief om te leven,
beloof me vandaag dat de dagen wel mogen
onthard dan je knopen tot zuiverens uit
dat gedweep is er meer
ken je pijn soms te goed en bespiegel je ziel
ben je doof, dom behept, plezier in 't vizier
als vogels niet vergelende vlucht uw cirkelgeluid te boven vliegen
met nog steeds benarde stembanden
hoopt klok weder
Over dit gedicht
| Auteur: Sara Folklore | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2012 | ||
| Thema's: | ||