Mooi meegenomen
Het hart neemt waar
wat het oog niet ziet,
het heeft redenen die
het verstand niet kent.
Zo is ’t ook met mijn brein
en ’t is iets dat nooit wend.
Dat ik ‘de dingen’ niet zie..
al zijn ze eerder expliciet,
mijn zicht is veeleer traag.
Redeneringen... met hiaten
zo zou je ‘t kunnen noemen,
die spreekwoordelijk gaten
bij mij zijn het eerder holen.
Maar ergens, erin verscholen
tussen de verschillende polen,
leeft een wereld... van blijheid,
iets van ‘n goedlachse naïviteit
en dat gegeven, op zich alleen al
is toch maar mooi meegenomen,
want soms, ligt ‘t verschil net
in die ene lach verscholen.
28 April 2012