Witte haven
Eindeloos wandelen
langs parelwitte stranden
aan een rimpelloze zee
en de zon gaat nooit onder
maar komt overal met je mee
hier lijkt alles een wonder
ieder gezicht zo sereen en tevree.
oneindige palmenpromenade
tot aan die witte haven
waar engelen je toewuiven
al zingend op een verlichte kade
je leiden naar het Paradijs
waar de Zomer eeuwig blijft.
waar je leven plots aanstroomde…
als je door de zwaarste storm bent gegaan
en de Stem die je zo dicht in jouw ziel hoorde
en die je ooit beloofde, dat je verlicht
door Zijn hoven van gouden licht zou gaan…
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Greta Casier | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 05 mei 2012 | ||
| Thema's: | ||