zij hebben mij
ruimte gegeven
om in te dwalen
geen horizon meer
om te bepalen
waar ik ben
ooit heb ik met wit
help geschreven
in de blauwe lucht
een hemel
in weerspiegeling
maar eindeloos ver weg
ben verdwaald
in de ruimte om me heen
opgesloten in een cel -alleen-
wil melker
18/05/2012
M-Rose: | Vrijdag, mei 18, 2012 20:05 |
das meer dan triste mr allez courage houden en merci liefs retour |
|
M-Rose: | Vrijdag, mei 18, 2012 18:47 |
ruimte tot in de dimensie vh altijd aanwezige gevoel om geen muren om je heen te bouwen alle positieve situaties bezitten en deelbaar ontstaan |
|
witteroos: | Vrijdag, mei 18, 2012 10:23 |
Hoi Wil, bijzonder gedicht. Ervaar in dit land evenmin nog enig houvast. Ikke, ikke, ikke en de rest mag stikken. Enerzijds zweven mensen in de ruimte en anderzijds zit alles en iedereen binnen systemen vastgepind. Zo ervaar ik het leven momenteel. Een-saam met vele medemensen. Kop op, jij maakt geen misbruik van anderen. Fijne dag gewenst. |
|
Anneke Bakker: | Vrijdag, mei 18, 2012 09:16 |
Tussen de regels proef ik diepe eenzaamheid Wil, en ja, dan is de hemel heel ver weg. Ik wens je alle liefde en geluk aan de horizon en een mooie dag. Anneke |
|
liesjequilt: | Vrijdag, mei 18, 2012 06:09 |
voelt heel eenzaam aan, maar er zijn altijd wel weer lichtpuintjes aan de horizon. je moet ze wel plukken. liefs Liesbeth |
|
windwhisper: | Vrijdag, mei 18, 2012 05:37 |
om hulp vragen en in een oneindige mist beland zijn, lijkt me vreselijk eenzaam, gossie, het voelt gewoon koud aan warme groet Cobie goede morgen Wil kippevel gedicht |
|
trucker klaas: | Vrijdag, mei 18, 2012 04:50 |
waren het muren of is het mist waardoor je geen uitweg meer wist .... groet ,klaas |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 18 mei 2012 | ||
Thema's: |