Ik ben geboren
met slechte eigenschappen
aan mezelf
niet mijn schuld
ik heb mezelf niet gemaakt …
Ik ben lastig
als ik in mensen hun buurt kom
‘zij’
zij willen mij niet
zij willen mij weg
wat zouden ‘zij’
blij zijn
de dag dat ik verdwijn
uit iedereen zen leven
ik heb toch niets anders
dan een hoop miserie
gegeven …
Ik doe verkeerde dingen
jaag mensen van mij weg
het doet me verdriet
Als kind, een leuk meisje
iedereen had mij graag …
maar als puber is dat veranderd
bij niemand
moet ik nog in de buurt komen …
ze willen me niet …
“ga weg, ver bij ons vandaan”
is wat de mensheid denkt …
ik zie het in hun ogen
ik zie het aan hun blik
“kom niet meer bij ons
dat ben jij niet meer waard”
is wat er word gedacht …
ik zie het in hun ogen
ik zie het aan hun blik
die strak op mij
word gericht
met een negatief gedacht over mij …
mijn aanwezigheid
maakt niemand blij
waarom moest ik toch zijn geboren
als ik door niemand
word uitverkoren?