Je schopt tegen schenen waar je nooit van
gehoord hebt; verdrongen onder het
vocabulaire van gewichtige woorden;
het is niets voor mij je zo weg te schrijven;
je bent een unicum van waardeloosheid.
En met jou, nog anderen.
De continue stroom van contact draagt
mijn dag door; onderstreept mijn gevoel
als gevangenissen. Je probeert het iedere
keer opnieuw; maar tegen muren
blijf je aanlopen zonder deur.
Het raam blijft gesloten, jouw stem schreeuwt
en ik wacht af tot je eindelijk zwijgt zodat ik dan
de deur dicht
knal.
Auteur: Paul de Bruijn | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 06 juli 2012 | ||
Thema's: |