uit het vlakke land
naar de eerste heuvels
in een mistige verte
later bergen
met de hardheid
van het dagelijks bestaan
ben het pad gegaan
van duizend voeten
in het zoeken naar een waan
heb mezelf zien veranderen
van luisteren naar fluisteren
tot de waterval van woorden kwam
onstuitbaar stroomt de schat
die ik mijn leven lang
in stilte gekoesterd had
de weg naar santiago
heeft mij veel geleerd
ben van mens tot medemens bekeerd
wil melker
11/07/2012
Hans Winter: | Woensdag, juli 11, 2012 17:33 |
van de weg zoals je die verwacht te kennen dacht naar je gaan, van je vervolgens te hoop gelopen leven naar het niets dan welkom aan mogen komen, bleek je daar naar je naam tot je louter niet meer vast gehouden *hier ben ik* verstaan. groetje voor je wijze woorden, hans |
|
youkie: | Woensdag, juli 11, 2012 16:40 |
vind het geweldig van jou liefs |
|
wervelende regenboog: | Woensdag, juli 11, 2012 12:38 |
je luistert nu naar je innerlijke woordenfluisteraar mooie ontboezeming Wil :) liefs wr |
|
free: | Woensdag, juli 11, 2012 12:33 |
Trots op je! Wilde hem zelf ook lopen, helaas lukt dat me niet meer. Problemen met m''n voeten. Maar wat een mooi gedicht! | |
witteroos: | Woensdag, juli 11, 2012 09:20 |
Prachtig wil. Zeker vele reisgenoten tegengekomen? Waren de bergtoppen nog met ijs bedekt of begonnen ze te ontdooien? Warme groet |
|
liesjequilt: | Woensdag, juli 11, 2012 07:51 |
Heb je hem zelf gelopen Wil? ik ken mensen die er bijna aan verslaaft zijn. gr. Liesbeth |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 11 juli 2012 | ||
Thema's: |