Het achtelijke,
werd me aan gepraat.
want beide weten we alles van elkaar,
omdat ook nogsteeds met mij praten,
miscchien dan wel vanachter een masker van daan,
maar we zijn beide niet dom,
voelen elkaar echt wel aan,
dus zoals ik net al zei,
ik mis je,
ik mis je elke dag,
maar tegelijk ben ik je dankbaar met een lach,
want je praat nog steeds met mij,
je moet weten,
ik ben bang,
want er is er maar èèn zoals jij.
zonder jou ben ik misschien de dood,
maar samen zullen we leven,
je weet het donders goed,
het mooiste is altijd het lastigste in het leven.
dat geld voor beide.
Dus so,
verder nu de dag
maar voor jou zal ik niet meer inhouden,
mijn glimlach.
want ik weet dat jij het net als mij,
niet los kan laten,
en wil er over praten,
in stilte vooral,
maar ook met woorden als je wilt.
zoals als ik net zei at fb.
ik mis je.