De woorden waren over datum,
Het gesprek al lang bedorven,
De intimiteit op een pijnlijke manier,
Een langzame dood gestorven.
Ik wilde ze niet in mijn mond nemen,
Maar het kon niet langer duren,
Want de wond begon te stinken,
En mijn hart was aan ’t verzuren.
Ik had zo graag het laatste hoofdstuk,
Helemaal niet eens geschreven,
Één keer afscheid van jou nemen,
Was het daar maar bij gebleven.
september: | Maandag, april 04, 2016 20:04 |
Mooi indringend gedicht. Liefs | |
Dasje (lucky): | Zaterdag, juli 28, 2012 18:14 |
Wij - vrouwen - hebben nu eenmaal die onhebbelijkheid dat we ons meteen diep schuldig voelen als we harde noten kraken...99% van de mannen kent het woord ''schuldgevoel'' niet eens ( die 1 % is voor de mannen op freaks) Bijzonder mooi onder woorden gebracht en ook je achtergrond spreekt boekdelen... Liefs, Dasje ;o) |
|
Robby van G.: | Zaterdag, juli 28, 2012 18:12 |
Wow erg prachtig en indringend geschreven. Warme groet | |
gedichtenmeisje: | Zaterdag, juli 28, 2012 06:25 |
Mooi gedicht :) gevoelig verwoord! Groetjes Raissa |
|
liesjequilt: | Zaterdag, juli 28, 2012 05:47 |
Vaak besef je achteraf pas wat je eigenlijk had willen zeggen gr. Liesbeth |
|
David Matser: | Zaterdag, juli 28, 2012 02:24 |
Heftig, mooi verwoord... herkenbaar. liefs, |
|
Auteur: Engeltjuh | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 28 juli 2012 | ||
Thema's: |