Ik heb je letterlijk,
Bij me weg moeten jagen,
Terwijl jij maar steeds,
Nieuwe pogingen bleef wagen.
Kon het dan niet anders,
Was het pas serieus genoeg,
Als ik zulke dingen zei,
Me als een kreng gedroeg.
Wat ik zo niet heb gewild,
Maar alleen dan drong tot je door,
Dat ik toch echt en absoluut,
Niet in jouw leven hoor.
Dus de laatste pijnlijke slagen,
Gaven wij elkaar cadeau,
- Ik vraag me enkel af,
Waarom moest het zo? –
anne(22): | Dinsdag, juli 31, 2012 13:20 |
Jammer dat iets soms pas duidelijk wordt via de vervelende manier. Jammer, maar nodig blijkbaar. Maar nu kun je verder toch Sterkte Liefs anne |
|
Jacky Van den Berghe: | Zondag, juli 29, 2012 01:37 |
Een vraag die nogal een openblijft! Liefs, Jacky |
|
Dasje (lucky): | Zaterdag, juli 28, 2012 15:23 |
Ja hoor eens, als kaars en bril niet baten...een lap erop... Herkenbaar... Groetjes, Dasje ;o) |
|
gedichtenmeisje: | Zaterdag, juli 28, 2012 06:27 |
Op de vraag: "waarom moest het zo" zal je waarschijnlijk nooit antwoord op krijgen ... Mooi :) Graag gelezen ;) Groetjes Raissa |
|
Auteur: Engeltjuh | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 28 juli 2012 | ||
Thema's: |