Melancholie sluimert tussen
het zachte ruisen van de wind
waar ik loop in stil gemijmer
bomen wiegen het zonlicht
waar de takken dansen
op mijn hoofd vol vragen
die zoveel lichter lijken nu
ik nieuwe draagkracht vindt
in de beslotenheid van het bos.
Hans Winter: | Donderdag, augustus 16, 2012 19:47 |
zo zijn wij schemerwezens, grensgangers, werelds werkelijk maar nooit geheel alleen aards. hans |
|
liesjequilt: | Donderdag, augustus 16, 2012 07:01 |
Heel mooi gr. Liesbeth |
|
Jacky Van den Berghe: | Donderdag, augustus 16, 2012 00:49 |
Als een bos een klankbord mag zijn, laat het vele vragen duidelijker worden! Mooi! Liefs, Jacky |
|
Auteur: Paula Hagenaars | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 15 augustus 2012 | ||
Thema's: |