Jij
Ongeacht het moment
Het tijdstip in de tijd
Toen jij besloot om weg te gaan
Te breken, alles kwijt
Ben ik je daar nu dankbaar voor
Het maakte krachten vrij
Ondanks al jouw natrappen
Kwam ik steeds meer tot mij
Jouw onredelijkheid gaf mij de kracht
Niet terug te willen slaan
De streken die jij leverde
Daar bleef ik boven staan
De roddels en het kwaadspreken
Dat deed mij veel verdriet
Je zult het nodig hebben
Maar meer doet het mij niet
Je bent een half jaar weg van mij
Het deed mijn ogen open
Niet boos, bang of verdrietig meer
Het heeft zo moeten lopen
Jouw verwijdering, je planning
En de uitvoering van toen
Is achteraf gezien het beste
Wat je ooit hebt kunnen doen
Reacties op dit gedicht
| witteroos: | Zaterdag, augustus 25, 2012 01:17 |
| Mooi geschreven. | |
| Diary Dreams: | Vrijdag, augustus 24, 2012 22:42 |
| Mooi geschreven:) Hoop dat ik er binnenkort net zo over denk! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Joyce Ipenburg | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 augustus 2012 | ||
| Thema's: | ||