Ooit waren we één
wij samen helemaal alleen
je kon mijn hart sneller doen slaan
en mijn hart in brand zetten als een getikte pyromaan
als ik je hoorde of zag
telkens bracht je mij van slag
opeens,een dieptepunt
door MIJN stomme stunt
haalde het in m'n hoofd om je te kwetsen en je te doen huilen
ik had niemand meer om bij te schuilen
ik had een grote fout begaan
waarom had ik dit gedaan
we groeiden weer naar elkaar
maar
je woont zo ver van mij
en je was precies niet meer zo blij
die afstand heeft alles verpest
toch deed ik m'n best
we waren immers vrienden voor het leven
alles wou ik je geven
maar je bent nu gelukkig met die iemand
we hebben niet meer zo een band
heb je al lang niet meer gehoord
wil je opnieuw zien,daarvoor doe ik een moord
maar ik hoor en zie je niet meer
toch denk ik aan je,iedere dag
keer op keer