Het lichaam spreekt meer dan woorden,
soms spreekt het lichaam iets uit,
wat de woorden niet zeggen.
soms spreekt het lichaam iets uit,
waar je totaal geen controlle over hebt,
soms spreek je woorden uit,
die de volgende dag al weer achterhaald zijn.

Het lichaam spreekt in elk land,
dezelfde taal,
en als ik dan zie,
wat ik soms zeg met mijn gestalten,
snap ik dat er meerdere paren ogen op mij gericht staan,
en andere ogen van me afdraaien.
Geeft niet, ik heb het door,
misschien iets meer denken als een vierentwintig jarige,
en minder bezig houden met de dingen die ik leuk vinden,
op openbare plekken,
al denk ik zelf wel,

soms zegt iemand, doe niet zo kinderachtig,
maar wat is dan kinderachtig,
in ieders ogen is dat anders,
wat is kinderachtig eigenlijk,
ik weet ik relatieveer alles,
mijn hoofd doet dat uit zichzelf,
vraag me niet waarom,
want dan ga je een open antwoord krijgen,
zoals vele antwoorden zijn.

Velen dingen zullen open blijven,
zal men weer met een vraag zitten
na het krijgen van een antwoord.
Je kan iemand alleen maar op zijn woord geloven,
tegen wie zou men sneller liegen,
tegen mensen die iets niks aan gaat,
of tegen de mensen die het wel aan gaan.

Soms lieg je om dingen te verbergen,
wil je het niet delen met jan en alle man,
soms lieg je om iemand anders te beschermen,
zodat die het niet via via op zijn bordje krijgt.
Soms lieg je, maar er is een andere manier,
zeg gewoon "Daar bemoei ik me niet mee"
"Geen commentaar, zoek het maar uit"
Maar is dat wel zo sociaal?
help je mensen daar mee,
ik vind best lastig nog,
want als je liegt, help je mensen maar ook weer niet,
maar als je niks zegt, help je ook mensen maar ook weer niet

Toch zegt men altijd,
een leugentje om best wil moet kunnen,
maar is dat dan een leugentje voor eigen best wil,
of voor het best wil van een ander?
dat maakt nog al een verschil,
Als men de waarheid wilt weten,
is de waarheid altijd bij jezelf,
pino verteld een verhaal,
en dan is het aan de luisterraar om te bepalen,
of hij het als waar of fabel beschouwd.
Is het echt, of liegt hij.

Schandalig ook,
rij ik in de auto,
op weg om een boodschap te doen,
zie ik een jonge gast lopen,
tattoo's op zijn arm,
snel tempo en boos kijkend.

Ik hem netjes overlaten,
is hij aan de overkant,
begint hij toch tekeer tegaan tegen een oud stel,
niet gezond gewoon,
het oude stel stond alleen te praten,
wat er ook gebeurt is geweest geen idee,
maar wat een ballen heeft die gast zeg.

Ik rondje rotonde,
auto op de busbaan gezet,
de jonge gast zei nog wat,
en ging weer terug naar waar hij vandaan kwam,
ik vind het schofterrig,
in en in triest gewoon,
gelukkig was ik niet de enige auto die gestopt was,
en het ook gezien had.

Waar gaat het heen,
denken velen,
maar er wat aan doen,
homaar,
weet je,
ik ben vrolijk,
vriendelijk en misschien beetje kinderachtig,
maar liever dat als een stoere vent met de ballen
om te keer te gaan tegen een oude vent.

Mensen worden vrolijk van mij,
lachen vriendelijk,
sommige zie je hun houding van veranderen,
zo zouden velen moeten zijn,
vrolijk naar elkaar toe,
daarom weet ik ook,
dat ik totaal verkeerd gereageerd en geinterpreteerd heb,
maar ja geen spijt,
"what doesn't kill you,
makes you stronger, right"

En ja ook daar komt men op een gegeven moment achter,
heb er zelf lang over gedaan eerlijk gezegt,
het geeft ook niet wat mensen willen geloven,
zolang ik maar in mezelf geloof.
En ik weet gewoon dat meer in mezelf heb zitten,
veel meer wat er gewoon niet uit komt,
maar te gelijkertijd er wel uit komt.
Zo zal het altijd zijn denk ik,
en geloof ook zeker dat mijn dromen goed komen,
"laat alles maar op je afkomen"
heeft een wijze man ooit eens gezegt.
Dus als het echt zo moet zijn,
dan komt het vanzelf,
ik geloof er heilig in,
al moet ik niet de tekens missen en een andere weg pakken
wat ik dus ook niet meer ga doen.
"Vanaf dit punt, en verder vooruit"

En als ik dan praat over wat ik denk,
en praat over lichaamstaal,
dan zie ik,
te neergeslagen ogen,
angstig of bedroeft,
dan kijk ik in de spiegel,
en zie ik het zelfde.

Ook zie ik strak kijkende ogen,
gefocusd op elke move,
die ogen die willen zeggen,
kijk uit met wat je doet,
of juist die andere strakke blik,
die verwonderende blik, die zegt, het is niet te geloven.
ook zie ik lichamen spreken met elkaar,
zonder dat ik hoor wat er gezegt wordt,
weet men ong al wat er gezegt wordt.

Weten zij waarschijnlijk ook,
dat er wat speeld,
want de lichamen spreken hun eigen taal,
waar woorden geen inspraak in hebben,
wordt er al gesproken voor er woorden over tafel kunnen.
het is moeilijk maar tijd zal het leren.

Ik geloof,
en doe er wat aan,
maar wat ik kwam te denken,
zeggen mensen tegen mij,
"Jij ook een fijne dag verder"
Zeg ik
'ik ga mijn best doen'
Maar wanneer doet met zijn best.
Dat is ook weer in ieders ogen anders
toch ga ik mijn best doen,
mijn best te doen.
Want met al dat denken,
daar wordt men echt niet veel wijzer van,
of toch wel?

Maar goed,
zeg me hoe,
en ik zal mijn best doen,
nu zeg ik zelf hoe,
en doe echt wel mijn best,
maar als dat in de ogen van de mensen waar ik om geef,
zo gezegt, niet mijn best doen is,
dan doe ik iets niet goed,
zeg me dan maar wat,
en ik zal mijn best doen,
wel mijn best te doen.

^^