Sartre
Na een leuk avondje theater
liep hij stomdronken van het
filosoferen en de champagne
door de feestelijk verlichte
straten van Parijs waar hij zich
door de burgermassa wrong
snakkend naar wat vrijheid.
Dus keek hij door een zwarte bril
alleen nog naar de Eiffeltoren.
Ieder voor zich, dacht hij somber
car l'Enfer, c'est les autres.
Maar toen hij eenzaam boven
aan de top stond neer te kijken
naar het rijke mensenvolk dat
vrolijk verder at en dronk, riep
hij bij naderende stormwind:
kan jij nog weerstand bieden ?
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Zaterdag, september 22, 2012 00:42 |
| En zelfs de stormwind kan het niet! Groetje, Jacky |
|
| esteban.: | Vrijdag, september 21, 2012 23:46 |
| En zou Ik nog weerstand kunnen bieden? liefs esteban |
|
| witteroos: | Vrijdag, september 21, 2012 22:37 |
| Mooi beschreven. Een gezellig avondje uit kost momenteel een behoorlijke duit. | |
| Erwin.: | Vrijdag, september 21, 2012 20:59 |
Erg mooi gedaan. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Claudelaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 21 september 2012 | ||
| Thema's: | ||