Wij konden elkaar nog niet persoonlijk,
zo gaat dat ook gewoonlijk.
Niet lang hadden wij gechat,
het was alsof ik je eeuwig kon,
plots scheen voor mij de zon,
ik vond je meteen een lieve schat.
Jij was ook heel eerlijk,
dat is onontbeerlijk.
Heel fijn hadden wij gepraat,
het werd steeds erg laat.
Een besluit was snel genomen,
ik zou naar jou toe komen.
150 kilometer toen gereden,
het ging goed, ik was tevreden.
Moe ben ik daar toen aangekomen,
nog steeds moet ik daar van dromen.
In mijn gedachten zie ik je nog staan,
het was met mij gedaan.
Jij hebt me toen omarmd,
en meteen mijn hart verwarmd.
Mijn hart stond meteen in brand,
voor jou daar in het Belgisch land.
Heel veel hadden we toen te vertellen,
kon de uren niet meer tellen.
Dit had ik nooit verwacht,
fijne dagen hebben wij toen doorgebracht.
De dagen vlogen vlug voorbij,
jij bent het helemaal voor mij.
Afscheid hebben we genomen,
beloofd dat ik gauw weer terug zou komen.
Onderweg zag ik alles in een waas,
kon mijn tranen niet de baas.
Maar we zijn nu hele goede vrienden,
dat is wat wij verdienden.
Ik wil er altijd voor je zijn,
jij bent mijn zonneschijn.
Voor jou ga ik door het vuur,
op elk onmogelijk uur.
Bij jou wil ik steeds weer komen,
al moet ik gaan, te voet naar Rome.
Geen ander zal meer voor mij bestaan,
ik hoop ooit met jou te gaan.
Aan jou heb ik mijn hart verpand,
voor jou staat mijn hart in brand.
you are my one and only,
without you, i feel so lonely!!