Je bent niks van me, maar zo alles,
Als een man maar ooit kon zijn,
Hoe de liefde dan zo groot was,
Doch je aandeel veel te klein.
Heb ik nooit kunnen vermoeden,
Dat je zo bij mij blijft staan,
Al ben je tegen wil en dank,
Al veel eerder weg gegaan.
Je bent geen vriend, geen vijand,
Je bent zelfs nooit echt iets geweest,
Maar ondanks dat wij nooit iets waren,
Ben jij nog steeds het meest.
Robby van G.: | Donderdag, november 22, 2012 10:23 |
Zo breekbaar en puur geschreven, echt een juweeltje. | |
nana: | Dinsdag, november 20, 2012 23:47 |
mooooi! zo ECHT |
|
youkie: | Zaterdag, november 03, 2012 16:31 |
een pareltje | |
David Matser: | Zaterdag, november 03, 2012 14:10 |
Pure poezie, daar houd ik van! Chapeau! |
|
Auteur: Engeltjuh | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 03 november 2012 | ||
Thema's: |