R.I.P. A.
Vanochtend ging de telefoon,
en hoorde ik dat je vannacht bent overleden.
Gisterenavond lekker gaan slapen, het leek zo gewoon,
maar in je slaap ben je weggegleden.
Heel moeilijk voor je man om zich dat, in de nacht, te realiseren,
en moeilijk voor je hele gezin, dat te moeten accepteren.
Een heel hecht gezin, die elkaar weet te respecteren,
waarbij jij, als het middelpunt, wist te flaneren.
Je man en kinderen waren altijd het belangrijkste in je leven,
daar kwamen kleinkinderen en zelfs een achterkleindochter bij.
Je deelde hun geluk en verdriet, wilde alles met hun meebeleven,
en je vertelde altijd vol trots, want je was met allemaal even blij.
Ik weet nog goed dat toen de kleine meid net was geboren,
dat we samen nog op dit jonge leven hebben geproost.
Je was helemaal weg van haar, moest ik wel vaak horen,
dank, dat ik mocht delen in je gevoelens voor je kroost!
Ik herkende dingen van mijn eigen ouders,
zoals jij je gevoel naar je gezin omschreef.
Je was voor mij heel vaak de schouders,
toen ik zonder ouders achterbleef.
Je wist dat ik op bijzondere dagen niet altijd aanwezig was,
omdat ik vond dat dát nu eenmaal familiedagen zijn.
Maar dan kletsten we daarna wel weer bij, met een lekker glas,
of met een kopje thee en een sigaretje, dat was altijd heel erg fijn.
Ik had je zo graag een veel langer leven gegeven,
maar het lot heeft nu helaas anders bepaald.
We zullen je missen in ons leven,
herinneringen zullen nog vaak worden opgehaald.
Heel veel sterkte voor je man en gezin,
je was voor mij een hele dierbare vriendin.
Nini©
251112