Waar wij waren...
Waar wij waren is waar de vreugde zegevierde
Want wij trokken van waanidee naar illusie en aldaar
Werd al het duister overmoedig tenietgedaan met slechts één enkel handgebaar
Terwijl de jeugdelijke dwaasheid in onze harten tierde
Waar wij de grond betraden zou vreugde zich weldra wreken
Uit naam van alle geleden smart maar wij hadden nooit geleden
Nimmer overwonnen en alle smart vermeden
Want wijsheid was van onze zijde geweken
Het was geen verlossing noch vertrouwen dat wij in die vroege dagen verwierven
Onze ogen waren zodanig van het lijden verstoken
Dat wij nimmer onze dood ontwaarden totdat het zich al reeds op ons had gewroken
En allen om ons heen zo smartelijk stierven
Thans sta ik slechts alleen met diezelfde dood als enige compagnon
Als ik mij spoedig weelderig te goed doe aan scheermes, pillen en beton