de mooiste bloemen
lijken altijd al vergeven
op het toppunt van hun bloei
maar ook zij
moesten een heel leven
wachten op die groei
hebben eigen blad
en steel gekoesterd
met zorg en tederheid
in samen wiegen
het leren voelen van
warme genegenheid
dan pas knoppen ze volmaakt
en bloeien fraai in
liefdevolle samenspraak
wil melker
22/01/2013
gedichtenmeisje: | Dinsdag, januari 22, 2013 19:09 |
Weer een pareltje, wil ;) hoe vind je toch de inspiratie om elke dag zo''n mooi gedicht te schrijven? ;) Groetjes Raissa |
|
wervelende regenboog: | Dinsdag, januari 22, 2013 12:12 |
geest en lichaam op een lijn dan gedijen ze pas op de toppen van hun kunnen weet niet of zoiets bedoelt Wil in ieder geval is dit gedicht weer een prachtig staaltje van jouw kunnen :) liefs wr |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 22 januari 2013 | ||
Thema's: |