Het zaadje was geplant,
er was niets meer aan te doen,
ergens stond ik niet helemaal achter mijn plan
vroeger hielp het me, maar dat was toen.
Na de zoveelste loze hulpkreet
de zoveelste schreeuw in het niets
storte ik volledig in en kwam het plan
misschien brengt krassen mij nog iets.
Voor ik mijn mes mocht pakken
moest ik een aantal dingen doen
misschien zou dat het gevoel wegnemen
de eenzaamheid van vroeger, eenzaamheid van toen.
Ik nam een heet bad en scheerde mijn benen
stak een sigaret op en kamde mijn haar
epileerde mijn wenkbrauwen, lakte mijn nagels
maar ondanks dat voelde ik me zo naar.
Het laatste dat ik deed voor het ritueel beginnen zou
was staren naar mezelf, vijf minuten lang
ik keek, ik keek en werd rustiger
ik zag een klein meisje, ze was doodsbang.
Ik zag een mooie jonge vrouw,
blauwe ogen, glanzende haren, witte tanden
Sterk was ze, maar tegelijkertijd heel kwetsbaar
maar waarom had ze dat mes in haar handen?
Een gevoel van liefde overweldigde mij
Liefde voor dit kwetsbare meisje en deze sterke vrouw
Snijden kon ik niet, niet in zoiets moois
Ik geloof dat ik heb gevoeld dat ik van mezelf hou.