daar als klein kereltje ooit gelopen, vader, moeder, opa, oma aan de zij.
veel gezien, gewandeld aan de hand, nog geen betekenis van het grote niemandsland
veel indrukken, grote gebeouwen, steeds terugkerend, meer vaststaand, orienterend bekeken
klein kereltje lopend aan de hand van vader, een steeds terugkerend feit, t kereltje herkend de gebouwen, raakt ze in 1 oogopslag nooit meer kwijt
Crooswijk, het Noordplein, de Binnerotte, de Blaak, de Hef en de Kuip
steeds weer terugkerend, ja een volstaand feit
dat wat went is wie je bent, ja vasstaand en herkenbaar
dat is het rotterdamse gevoel, dat wij kennen en delen ja ons accent,
van jongs af aan tot aan vent, ja Rotterdammer dat is wie jij bent!