en ik blijf achter met pijn in mijn hart
het breken van stenen
emoties die toch soms te veel worden
controle is ver te vinden
en de weemoed zakt
diep daar waar ik loop
versleten zolen
zetten de toon voor morgen
en ik weet het is te veel
nog ik nog zij
weet zich een houding te geven
in het ondoordingbare van gedachten
het goede leeft voort in een relaas van emoties
totdat ik de moet kan opbrengen
om op te geven
daar waar ik ben
in gedachten verstrengeld