Het ging niet meer
iemand schoot zich door het hoofd
fraai zicht was het zeker niet
bloed vermengde zich met de omgeving
de knal was zijn laatste besef
geen verbaasde trekken
geen spijt of boosheid op het gezicht
niemand begreep waarom
ieder had een eigen verhaal
politie schermde de plaats af
de dokter stelde dood vast
de dodenwagen haalde hem op
het bloed aangedroogd
de pijn van het verlies stijgt
bij het wegrijden van de dodenwagen
vochtig zijn woorden, rood de ogen
het zal jaren moeten slijten
ela
Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, mei 25, 2013 11:04 |
en dan die vrouw he die hulp b ood WAT een moed!! |
|
kelo ami: | Zaterdag, mei 25, 2013 08:11 |
ben het met cobie eens .. groetjes.. |
|
windwhisper: | Zaterdag, mei 25, 2013 05:29 |
ja, als je zoiets voor je ogen ziet gebeuren, kan dat een trauma worden goede morgen Edgard liefs Cobie |
|
september: | Zaterdag, mei 25, 2013 01:13 |
Indringend geschreven Ela. Het is zo triest en vreselijk :( Ik wilde dat het voor niemand zo zou hoeven zijn. | |
Jacky Van den Berghe: | Zaterdag, mei 25, 2013 00:47 |
Intriest allemaal! Groetje, Jacky |
|
witteroos: | Zaterdag, mei 25, 2013 00:16 |
Was het leven te hard voor Hem? Hoorde niemand Zijn stem? | |
Auteur: ela | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 25 mei 2013 | ||
Thema's: |