Zoveel gezegd, zoveel gedaan
in zo'n korte tijd
Een vloedgolf van gevoelens
liefde, angst en spijt
De momenten die we delen
soms plezier, soms verdriet
Gevoelens overheersen
het veranderd nog steeds niet
Zo vertrouwd en zo fijn
een aanraking, een lach
plezier vermengt met pijn
verschillend, dag op dag
Jou ogen spreken zwijgzaam
en ze zeggen oh zo veel
ze vertellen je emoties
maar niet wat er echt speelt
In jou mooie blauwe ogen
zie ik soms verdriet
de pijn van het verleden
erover praten kan je niet
Ik kan alleen maar hopen
dat je ziet wie ik echt ben
Vergeef mijn rare fratsen
dat was iemand die ik niet ken
De situatie was zo moeilijk
verkeerde inschatting gemaakt
Ik dacht dat je het nodig had
je had me zo geraakt
Focus op ellende
dat was mijn grootste fout
In plaats van liefde geven
bestrooi ik wonden met zout
Wijzen op wat fout was
niet beseffend dat ik daardoor
Het meisje van mijn dromen
langzaam aan verloor
Toch zijn er momenten
en geef je me nog hoop
Dan is er toch dat vonkje
waardoor ik weer geloof