Waarom snapt niemand mij?
Ik ben toch altijd vrolijk en blij?
Kijk iedereen heeft wel eens een dip.
Waarom kijken ze bij mij dan gelijk weer zo sip?
Waarom snapt niemand mij?
Ik weet nog dat mijn moeder zei:
Zonder vrienden kun je niet leven.
En toen stond ik stil en dacht ik even.
Ik dacht over alles en nog wat door elkaar.
Over elke vriendschap en over elk gebaar.
Daarna snapte ik wat ik fout deed.
En waarom iedereen voor mij hun deur dichtsmeet.
Het lag niet aan mij maar aan hun!!!
Ze weten niet wat ik ze gun.
Ik weet het!!! Ik blijf lekker mijzelf.
Dan denken ze na over mij,
En komen ze terug!!! Helemaal vanzelf!
Want ik meen het niet eens zo slecht,
En mijn karakter hebben is toch ook mij recht?
Nu ben ik de koning te rijk, en mensen houden van mij,
Nu zit mij nog 1 ding dwars,
En dat zijn “wij.”