Winter 1996
Laat me zijn
maak het niet beter
of anders dan het nu is
laat me de pijn het ongelukkig zijn.
Laat me alleen staan
laat me het verdriet
om hem die het leven
achter zich liet.
Je armen en woorden
en troost verzachten niet
dus laat me
naar binnen keren
razen branden en verteren
associëren
laat het me nooit leren.
Huilen verkrampen
stampvoeten
laat me voelen wat ik mis
als je me niet behoeden zou.
Laat mij rond mijn as tollen
achter mezelf aanhollen
definieer mij niet
laat me verdriet.
Laat me mijn pijn vertalen
me verhalen over dit gesloten boek
laat me, ik zoek
na nachtmerries in dromen verzonken
laat me schromen.
Laat me drinken
in gemoed verzinken
laat me klein en verlaten
incoherent en honderduit praten.
Laat me zei de gek
maar laat hem een keuze
en laat mij het vergeven
wat zo hard is in het leven
laat me de leegte het verdriet
dat je met je weggaan achterliet.
Reacties op dit gedicht
| Melissa Ninkeula: | Zondag, september 01, 2013 10:04 |
| Stilmakend mooi geschreven! Liefs, |
|
| middernachtzonnesteek: | Zaterdag, augustus 31, 2013 23:37 |
| stilmakend | |
| september: | Zaterdag, augustus 31, 2013 23:25 |
| Lief van je Karin. Het is al lang geleden maar heeft diep ingegrepen. x | |
| karinvangelder: | Zaterdag, augustus 31, 2013 22:47 |
| dat raakt diep September kreeg het er koud van . liefs x Karin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: Christa | ||
| Gepubliceerd op: 31 augustus 2013 | ||
| Thema's: | ||