Het gaat niet goed met mij
niet enkel vandaag
maar al een hele tijd
het is lang geleden
dat er een lach op mijn gezicht verscheen
want op deze wereld …
sta ik helemaal alleen
Iedereen die mij haat
ik die niet van het leven houd
niemand waarmee ik praat
gewoon omdat ik geen mensen vertrouw
Verdriet op mijn gezicht
tranen op mijn wangen
ik weet wat de mensen denken
als ze mij zien lopen op straat
ze denken: “wat een rare, wat een stomme
het is tijd dat ze gaat”
Ellendig voel ik me
elke dag opnieuw
ik heb pijn, ik heb verdriet
maar niemand die dat
vanbinnen in me ziet
nooit meer blij
nooit geen lach meer
ik huil, ik ween
en dat elke keer weer
(niet echt autobiografisch, heb ondertussen een ietswat andere kijk op het leven :) )
karinvangelder: | Vrijdag, september 06, 2013 23:10 |
een negatief beeld van jezelf Raissa. lach dan ben je knap h gr X van deze Karin |
|
karin76: | Vrijdag, september 06, 2013 22:02 |
herkenbaar ! | |
Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, september 06, 2013 20:33 |
goed verwoord hopenlijk gaat het nu wat beter? |
|
Lingua: | Vrijdag, september 06, 2013 19:07 |
Als je denkt te weten wat de mensen denken, loop je meestal achter de feiten aan. Het is beter uit te gaan van eigen kracht. | |
Dasje (lucky): | Vrijdag, september 06, 2013 16:31 |
Een dip kan zwaar wegen... Treffend weergegeven. Fijn dat je het roer intussen omgegooid hebt. Vriendelijke groetjes, Dasje ;o) |
|
Auteur: gedichtenlady | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 06 september 2013 | ||
Thema's: |