Mijn leven hing aan een zijden draadje
bewust van groot gevaar
Door ‘t oog van de naald
Zei de arts
En ik voelde verbazing.
Verbazing?
Ja, ik ben dus ook sterfelijk.
En daar ging ik graag aan voorbij.
En ik vroeg mij af
Wat…als ik nou zijn gegaan.
Geen drama
Geen tranen
Ik was geschrokken dat wel.
Maar ik weet
Waar ik heen ga
En ben zeker niet bang.
Bedacht dat het lastig zou zijn
Voor de mensen die nog blijven
Een puinhoop
Voor mijn kinderen
Mijn ouders, verdriet en pijn.
Tijd heb ik gekregen
Ben bewuster met wat ik wil
geen pijn laten doen door anderen
uitdelen van mijn waarde en kennis
groeien in mijn ding doen.
Nee… ik ben nog niet klaar
Maar mijn lichaam, is dat al lang.
Die pijn niet meer hoeven dragen
Maakt mij vrij als een vogel.
Maar toch blijf ik hier.
Jacky*: | Maandag, november 18, 2013 08:43 |
dank jullie wel lieve Karinvangelder en ook September dank je wel... doet me goed. het is soms best zwaar om dapper te blijven he. xx |
|
september: | Maandag, november 18, 2013 00:24 |
Heel bijzonder gedicht wens je al het goede | |
karinvangelder: | Zondag, november 17, 2013 21:49 |
ontroerd over zoveel moed Jacky. sterkte en lieve groet x Karin | |
Auteur: Jacky* | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 17 november 2013 | ||
Thema's: |