De wind verbuigt, en
fluistert koud
ik heb mijn jas hoog
opgetrokken
de zon is deze maand
in winter vormen overtrokken
mijn stappen dragen haast
de echo holt zijn klank
voorbij
terwijl het leven verder
raast
zet ik de klok weer terug in
mij
even niets
even rust
in ademhalen
ik lees de straten als
verlangen
tel de nummers dicht tot duur
om de snelheid terug te
vangen
tot een ingelast vol uur
met mijn drukte aan de
kapstok
drink ik warmte waar het was
deel gevoelens in oprechtheid
het leven wasemt door het
glas
de winter fluistert koud
maar ik hoor geen geluid
een echte vriend te hebben
vult de voering in je jas..
wervelende regenboog: | Woensdag, december 04, 2013 17:29 |
een sfeervol en ontroerend gedicht John! h.gr.van wr |
|
karinvangelder: | Woensdag, december 04, 2013 11:22 |
heel mooi John ! inderdaad een echte vriend is goud waard liefs x Karin |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, december 04, 2013 10:58 |
als ik zulke mooie woorden kon schrijven schreef ik er 5 op een dag genieten dit dus!! |
|
Quicksilver: | Woensdag, december 04, 2013 10:29 |
wat een prachtig gedicht, en wat goed verwoord warme groets |
|
Margaritha: | Woensdag, december 04, 2013 09:17 |
Jeetje, ik heb het vier keer gelezen voordat het helemaal doordrong. Heel knap geschreven. | |
Fairouz: | Woensdag, december 04, 2013 09:15 |
vriendschap als je warme jas Johhn. prachtig !! mooie dag, Fairouz |
|
Anneke Bakker: | Woensdag, december 04, 2013 08:49 |
Oprechte vriendschap voelt als een warme deken die om je schouders geslagen wordt. Prachtig vriendschapsgedicht John en fijn om te lezen, Warme groet uit koud Brabant Anneke |
|
Auteur: John Kroos | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 04 december 2013 | ||
Thema's: |