voortijdig
gestreken
ik zag je
op de tak
koppie wat scheef
jij had alles wel
gehad
vleugels die
niet wilden
vliegen
voortijdig
gestreken
door kaalheid en
pijn
de zin in het
leven
was je al even
vergeten
omdat slapen
rustiger
bleek dan ontwaken
toch laat je nog
het koppie niet
hangen
in een intens
verlangen
om bij ons te zijn
wil melker
16/01/2014
september: | Donderdag, januari 16, 2014 14:47 |
Mooi gedicht Wil, lieflijk en ontroerend en het raakt me. waarschijnlijk ook omdat een diertje thuis ziek is en ik dit van dichtbij meemaak en zie in haar. Liefs | |
wervelende regenboog: | Donderdag, januari 16, 2014 12:48 |
het leven kan voor sommigen een zware dobber zijn en dan voel je je soms zo machteloos heel mooi verwoord Wil sterkte en liefs wr |
|
kimmytje: | Donderdag, januari 16, 2014 12:15 |
Ontroerend mooi verwoord Heel fragile Liefs Kimmy |
|
teun hoek: | Donderdag, januari 16, 2014 10:52 |
niet kunnen en toch willen... de oerkracht van de mens. Sterkte. h. gr. teun |
|
Anneke Bakker: | Donderdag, januari 16, 2014 09:15 |
Verlamde vleugels en vergetelheid, dan is de zin van het leven al voortijdig voorbij, zo herkenbaar Wil. Ontroerend om te lezen. Hartelijke groeten en mooie dag. Anneke |
|
windwhisper: | Donderdag, januari 16, 2014 08:51 |
wat mooi, dat verlangen te blijven ondanks de pijn liefs Cobie het vertedert goede morgen Wil |
|
youkie: | Donderdag, januari 16, 2014 07:33 |
goede morgen laat ons daar een les uit leren dat we het nooit mogen op geven fijne dag |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 16 januari 2014 | ||
Thema's: |