Het begon met die ogen, met die lach.
Dat was toen ik je voor het eerst zag.
Je ogen fonkelden in de zon.
Dat was toen mijn liefde vor jou begon.
Ik keek naar jou, jij keek naar mij.
Toen voelde ik mijn heel erg blij.
De manier hoe jij naar me keek.
We waren verliefd dat is wat het leek.
Nu denk ik weer aan jou...
Ik denk aan dat je zoveel van me hield.
En dat heb ik nu totaal vernield.
Ik denk aan je mooie blauwe ogen.
Die mij nooit of te nimmer bedrogen.
Ik denk aan jou, maar dat zal ik altijd blijven doen...
Want jij, jij was de glinstering in mijn ogen.
Want jij bent degene die me nog nooit heeft bedrogen.
Lieve jongen, jij bent nog steeds degene van wie ik hou.
Maar ik voel..ik blijf je niet voor eeuwig trouw.
Er is iets wat ik niet kan zeggen.
Er is iets wat ik niet uit kan leggen.
Maar verder met jou kan ik niet.
En dat doet ook mij veel verdriet.
Het is heel erg jammer heus.
Maar ik heb nu echt geen keus.
Ook al ben je nu weer helemaal vrij.
In mijn hart blijf je voor eeuwig van mij...
Liefs Roosje.