Even de wereld verlaten.
Wandelend kun je de gedachten laten stromen
zonder tegenstand van vreemde woorden
zonder gedachten van anderen die ons beinvloeden
zelfs de omgeving heeft geen reden van bestaan
we zouden de ogen kunnen sluiten
op automatische piloot verder stappen
het filosoferen word gebroken als een spiegelglas
en herhaald als de woorden van een stotteraar
de wandelstap vertraagt en word voorzichtig
het denkpatroon is uitgerokken
de gedachten worden flitsende sterren
de opmgeving neigt naar chaos
de gedachtestroom begint te kronkelen
tot een doodlopende straat van woorden
het magische moment is verbroken
alle daagse gedachten rukken op
de wandel tocht loopt mank
iedereen kan nu binnendringen
we vertoeven weer in het heden
toch blijft in ons achterhoofd
een moment van geluk doorstromen
alsof het ons gelukt is even de wereld te verlaten.
ela
teun hoek: | Zondag, februari 16, 2014 12:35 |
teveel komt er soms op je af en het is lastig om los te laten en de wereld even te verlaten. Wel af en toe nodig in het gevoel. h. gr. th | |
vagebond: | Zondag, februari 16, 2014 12:27 |
De razende reporter in ons hoofd, wat fijn dat je er even van was verlost. En dat het ook nog zo,n geweldig gedicht opleverde. Een hartelijke groet. |
|
kimmytje: | Zondag, februari 16, 2014 11:28 |
Heerlijk even in gedachten verzonken de wereld kunnen verlaten Mooi weergegeven geheel Liefs Kimmy |
|
wytske: | Zondag, februari 16, 2014 09:44 |
mediteren noemen ze dat, het is heerlijk zo af en toe hier mee bezig te zijn, elk op zijn eigen manier mooi beschreven dit | |
windwhisper: | Zondag, februari 16, 2014 09:24 |
ik wandelde mee en liet even de wereld los lieve groet Cobie goede morgen Edgard |
|
Auteur: ela | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 16 februari 2014 | ||
Thema's: |