Duistere Gedachtes Van Waanzin

Duistere gedachtes die het plan vertroebelen
Zonder boekdelen te spreken, lijkt mijn gezicht verbleekt
Verbleekt van, verdriet, woede en een sprankeltje frustratie
De dag voelde als gisteren toen het nog leek dat ik mij goed voelde
De emotie van elke dag verbleekt me

Achter het geluidshuis van de zolder in me achterkamer spreekt een muis
‘Pluk de dag’ ‘Geef Om Jezelf’ ‘Hecht Waarde Aan Jezelf’ ‘Pluk de dag’..
Voor mijn emotieloze gezichtsuitdrukking vliegt de vlieg voor mijn gezichtsveld en spreekt
‘Houdt maar op’ ‘Dit werkt toch niet’ ‘Waarom probeer je het nog?’ ‘Spring er maar van af, houdt maar op’
Mijn huizen zijn op slot, mijn deuren zijn dicht, sloten op de kamers, sloten op mijn gevoel..
Ach wat maakt het ook nog uit?
Ik ben nog maar een muis in het grootste huis van de wereld
Een vlieg op het grootste raam die contact gaat maken met de pijnlijkste vliegenmepper...
Dus waarom wachten op de dood?
Als de dood geen zin meer heeft om te wachten...of jij geen zin meer hebt om te lachen.
Wat maakt het uit...
De donkerste gedachtes,
De zieligste gezichten,
De duisterste gedachtes,
De trieste gezichten
De lugubere plaatjes in mijn hoofd
Wanneer de muis en de vlieg thee aan het drinken zijn op de dag van mijn dood...

~Dit is een persoonlijk geschreven gedicht. Moet wel bekennen dat ik een vrij gelukkig persoon ben, alleen kampt met dit soort gedachtes.