Zonder verwachting voor de gein één van mijn eerste gedichten ingestuurd.
Uit tienduizenden van over de wereld de mijne gevonden en beoordeeld.
Voor mij onherkenbaar wat ze er in zagen.
Hartverwarmend ,vragen voor altijd onbeantwoord, pijnlijk gemis.
Geschreven nachts lang geleden zonder enig gevoel van mededogen.
Uitnodiging voor de laatste honderd gekozen voor publicatie lachend weggegooid.
De eenling in mij voelt zich niet thuis in volle zaal zijn gedicht voorlezend.
Om te bewaren uitgeprint samen met vele anderen , ben ze allemaal kwijt.
Weinige van wat ik herinner in Engels geschreven voor mij geen betekenis meer.
I give you my heart , make me feel what I hide.
I give you my eyes . make them see
I give you my voice , make me dare say it.
I give you my ears , let me hear it.
Weggeven meer dan hier geschreven.
Ongenadig het antwoord op uit vrije wil weggeven.
Mijn gedachten over oud gedicht waarvan ik me slechts flarden herinner.