Als een toverbal.
Het leven is als een toverbal,
een toverbal met een matrix,
van nieuw toverballen,
die ook weer een matrix,
van toverballen bevat,
aan het oneindige.
Het leven,
bevat verschillende groepen,
liefde, angst, carrière,
Ook huiswerk, sport en nog veel meer.
De toverbal liefde,
bevat verschillende dingen,
contact, de klik, de interesses,
de leef gewoontes, de omgeving en nog zoveel meer.
Als een boom met een sterke fundering,
sommige gedeeltes zijn belangrijker,
dan andere stukken van de boom.
Zo leid het leven,
velen levens,
en ieders leven,
zo anders als het is,
vormt het alsnog één geheel.
De karnalen in de hersen,
daar waar de zenuwen mee in contact zijn,
zo werkt het systeem van het leven ook.
Zo is het dat als twee mensen samen komen,
het zelfde is als van twee truien één te maken.
Een moleculaire samen voeging van twee verschillen,
dat een nieuw bestaan vormt.
De onbelangrijke delen van een ieder,
die minder waard zijn dan het samen stellen,
zullen niet in de tui verwerkt worden.
je zou wat lapjes hier en daar kunnen doen extra,
omdat de ander daar geen problemen mee heeft,
zodat de trui nog mooier word.
(Ik bedoel hier te zeggen: Dat als twee mensen echt van elkaar houden, door dik en dun, ze meer samen willen zijn van beide kanten.
Zij in de loop der tijd, dichter naar elkaar toe groeien,
door omstandigheden, en situaties, omgevingen of interesses,
Dat ze elkaar beter gaan begrijpen en aanvoelen.
Weten wat de ander, leuk, fijn, minder, vervelend, etc, vind.
En langzaam zal het steeds beter gaan.
Dit geld dus ook voor werk, op jezelf wonen, school, fietsen naar werk etc.)
Zoals bij de toverbal:
Eerst door het harde met veel moeite en misschien wel pijn, veel verdriet of argwaan.
Maar uiteindelijk kom je bij dat zoete, lekkere, warme gevoel, waar je al die tijd al op hoopte/ naar verlangde.