Ontsnapping
Deze heimwee doet zo''n zeer
het verlangen naar iemand
die ik waarschijnlijk nooit ben geweest
schept een ongekend verdriet.
Er zijn zoveel dingen gebeurd
ik was er niet bij..en toch
niet bij machte, zonder controle
hoe kun je verder..je moet
maar wie of wat gaat door?
Ik leef wel mijn leven
maar weet niet wat ik wil
eindeloze gedachten sijpelen
tergend langzaam naar mijn gevoel
maakt kogelronde gaten
als werd mijn ziel doorboord.
De schemer breekt aan
de dag valt in de nacht
sterren zullen straks blinken
mijn gemoed alras weer zinken
en tranen zullen verbleken
op zoek naar de ontsnapping
in dit stille uur.
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Vrijdag, juli 11, 2014 10:57 |
| Dit gedicht maakt me stil Arendsoog, ik hoop voor je dat er een ontsnappingsroute in je leven komt om uit dit dal te komen. Heel veel sterkte en moed wens ik je. Anneke |
|
| september: | Vrijdag, juli 11, 2014 01:19 |
| Als je voor je gevoel nooit (van) jezelf was..dat doet pijn en dat wordt geleefd. Evenals het gevoel van leven. In stille uren kun je vinden.. Liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: Arendsoog |  
|
|
| Gecontroleerd door: Arendsoog | ||
| Gepubliceerd op: 11 juli 2014 | ||
| Thema's: | ||