Hoe onvolledig deze stilte, te midden van zoveel geluiden !
Nu, pas nu proberen ze ons te zeggen
dat ze hebben liefgehad, hebben vergeten, en altijd ver gebleven zijn
van de uiteindelijke waarheid. Liefde is een niet
te delgen schuld, in het duister aangegaan
en slechts de dood verlost de wanbetalers.
Alles zal ten einde komen in een oceaan van schaduwen.
Ook de doden komen aan hun eind, na zoveel tranen
en gezongen missen en berichten in welke vorm van media ook.
Wij zijn geboren om te verdampen, nadat wij het water
op de werfhelling geweest te zijn.
Wij zijn geboren om onze namen in de wind te zeggen.
Onze lichamen hebben zich tot aan de ingang van de grot gesleept.
Maar waar waren de zielen op dat ogenblik
van slaafsheid en vervoering? Ze gingen schuil
als vleermuizen, ze sliepen, placide als placenta's.